وقتی در روز نهم شهریورماه سال 73 یکی از تلخترین وقایع تاریخ محیط زیست ایران رقم خورد هیچکس دم برنیاورد. دو توله یوزپلنگ تشنه یی که به همراه مادر خود و به منظور خوردن آب به نزدیکی یکی از روستاهای بافق یزد آمده بودند در زیر ضربات سنگ و چوب افراد محلی جان باختند و تنها توله سوم بود که به طرز شگفت آوری نجات یافت. واقعه در کمتر از یک سال دیگر با کشته شدن دو یوزپلنگ دیگر در نزدیکی یکی از آبشخورهای منطقه «درانجیر» یزد تکرار شد.
دو هفته قبل بود که خبر صدور حکم برائت برای متخلفانی که 4 سال قبل اقدام به کشتار 2 قلاده یوزپلنگ کرده بودند، منتشر شد و گویا این دومین بار بود که اینچنین متهمانی تبرئه میشدند. فقط یک هفته از انتشار این خبر گذشته بود که این بار خبر دلخراش دیگری به گوش رسید. سه توله یوز کوچک در میان شعله های آتشی که یک چوپان به عمد افروخته بود سوختند و این فاجعه درست در هفته محیط زیست به وقوع پیوست تا شاید این بار از خود بپرسیم که اگر متخلفان قبلی مجازات میشدند، آیا بازهم شاهد کشتار بیرحمانه یک موجود زنده و یک گونه در خطر انقراض دیگر بودیم؟
پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی با همکاری برنامه عمران سازمان ملل متحد و با کمک 720 هزار دلاری صندوق تسهیلات جهانی محیط زیست و با مشاوره علمی و فنی کارشناسان انجمن بین المللی حفاظت از حیات وحش، صندوق حمایت از یوزپلنگ و اتحادیه جهانی حفاظت نزدیک به دو سال است که آغاز شده است. ضمن آنکه از قبلتر از آن هم اقداماتی در راستای حفاظت از نسل آخرین بازمانده های یوزپلنگ آسیایی صورت میگرفت.
آنها که در میان زبانه های آتش و در برابر دیدگان ماده یوزپلنگ، زنده زنده سوختند سه توله تازه متولد شده بودند. شعله های آتشی که یک فرد ناآگاه در نهایت بی مهری و قساوت قلب به عمد افروخته بود تا همین تعداد باقیمانده یوزپلنگ آسیایی را نیز از صحنه گیتی پاک کند. بدون شک، بافق اکنون شهر خاطره های تلخ و از یاد نرفتنی است.

ما هم میدانیم که همه روزه در گوشه و کنار این کشور دهها مورد کشتار غیرمجاز جانوران وحشی صورت می گیرد اما به جز یوزپلنگ برای حفاظت از کدام یک از پستانداران کمک 720 هزار دلاری دریافت کرده ایم؟ این حق همه طرفداران حفظ محیط زیست است که از مسوولان بپرسند، سهم برنامه های آموزشی و اطلاع رسانی از مجموع کل اعتبارات تخصیصی چه میزان بوده است؟ از این همه عکس و پوستر و بروشورهای رنگارنگ و تقویم و لیوان های تزیینی با عکس یوز چه تعداد بین افراد محلی توزیع شد؟ و اصولا این همه پوستر و بروشور و … جز زینت بخشیدن به در و دیوار و میز کار اداری مگر فایده دیگری هم داشته است؟ چند بار کارگاه های آموزشی و یا تورهای آموزشی برای این افراد برگزار شد؟ آیا به چوپان ها و ساربان های مناطق، اطلاعات کافی داده شد؟